Stwardnienie rozsiane jest złożoną chorobą genetyczną związaną ze stanem zapalnym w istocie białej OUN uważanej za pośredniczoną przez autoreaktywne komórki T. W SM obserwuje się klonalną ekspansję limfocytów B, ich przeciwciał i limfocytów T, cech charakterystycznych zapalenia w OUN. W niniejszym przeglądzie omawiane są nowe metody definiowania patologii molekularnej chorób ludzkich przy wysokoprzepustowym badaniu haplotypów DNA linii płciowej, ekspresji RNA i struktur białkowych, które pozwolą na wygenerowanie nowej serii hipotez, które można przetestować w celu lepszego zrozumienia i terapie tej choroby. Perspektywa historyczna Francuski neurolog w szpitalu Salpetri w Paryżu, Jean Martin Charcot, po raz pierwszy opisał stwardnienie rozsiane (MS) w 1868 roku, odnotowując akumulację komórek zapalnych w układzie okołonaczyniowym w mózgu i białek rdzenia kręgowego pacjentów z przerywanymi epizodami dysfunkcji neurologicznej (1. 3). Doprowadziło to do terminu sclérose en plaques disseminées lub stwardnienia rozsianego. Bardziej aktualna w 1948 r. Obserwacja Elvina Kabata dotycząca zwiększenia ilości oligoklonalnej immunoglobuliny w płynie mózgowo-rdzeniowym chorych na SM dostarczyła dalszych dowodów na zapalny charakter tej choroby (4, 5). W ostatnim półwieczu kilka bliźniaczych badań nad SM w dużej populacji wykazało silne podłoże genetyczne tego kliniczno-patologicznego bytu (6. 13). Na koniec, pokazanie choroby autoimmunologicznej, czasami demielinizacyjnej u ssaków z immunizacją mieliny CNS (eksperymentalne autoimmunologiczne zapalenie mózgu i rdzenia, EAE), po raz pierwszy zrobione przez Thomasa Riversa w Instytucie Rockefellera w 1933 r. Z wielokrotnym wstrzyknięciem króliczego mózgu i rdzenia kręgowego na naczelnych (14), doprowadził do ogólnie przyjętej hipotezy, że MS jest wtórne do autoimmunologicznej odpowiedzi na autoantygeny u genetycznie podatnego gospodarza (patrz ramka, Co wiemy o SM). Należy podkreślić, że chociaż uważa się, że zapalenie stwierdzone w OUN u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym stanowi reakcję autoimmunologiczną, jest to oparte na negatywnych doświadczeniach, w których badacze nie byli w stanie konsekwentnie izolować czynnika drobnoustrojowego z tkanki chorych pacjentów. Niemniej jednak, pierwotne infekcje wirusowe w OUN mogą indukować reakcję autoimmunologiczną (15), a powtarzająca się lekcja z modelu EAE mówi, że minimalnym wymogiem wywoływania zapalnej, autoimmunologicznej choroby demielinizacyjnej OUN jest aktywacja komórek T reagujących na mielinę w obwodowych komórkach nerwowych. układ odpornościowy (16, 17). Postępy w immunologii dostarczyły klinicystom potężnych narzędzi do lepszego zrozumienia podstawowych przyczyn SM, prowadząc do nowych postępów terapeutycznych. Przyszłość wymaga rozszerzenia pierwotnych obserwacji Charcota i Kabata poprzez zdefiniowanie patologii molekularnej SM na poziomie struktury haplotypu DNA, CNS i obwodowego mRNA i ekspresji białka, co prowadzi do powstania nowej serii hipotez związanych z chorobą. Patologia Gęsto zbadana tkanka mózgowa osób chorych na SM ujawnia wiele ostro odgraniczonych blaszek w istocie białej OUN z predyspozycją do nerwów wzrokowych i dróg istoty białej w okolicy okołokomorowej, pniu mózgu i rdzeniu kręgowym. Jak wcześniej uznano i tak elegancko zbadano w nowszych badaniach, znaczne uszkodzenia aksonalne z przecięciami aksonalnymi są obfite w aktywnych uszkodzeniach MS (18). Profil komórek zapalnych aktywnych zmian charakteryzuje się okołonaczyniową infiltracją oligoklonalnych komórek T (19) składających się z CD4 + / CD8a / y. (20, 21) i. /. (22) Komórki T i monocyty z okazjonalnymi komórkami B i rzadkimi komórkami plazmatycznymi (23). Limfocyty można znaleźć w normalnie wyglądającej istocie białej poza marginesem aktywnej demielinizacji (24). Makrofagi są najbardziej widoczne w centrum płytek i prawdopodobnie zawierają szczątki mieliny, podczas gdy liczba oligodendrocytów jest zmniejszona. W przewlekłych zmianach naciek komórek zapalnych jest mniej widoczny i może w znacznym stopniu być ograniczony do brzegu płytki, co sugeruje obecność ciągłej aktywności zapalnej wzdłuż krawędzi uszkodzenia. Ostatnio określono cztery patologiczne kategorie choroby na podstawie utraty białka mielinowego, geografii i rozszerzenia blaszek, wzorów zniszczenia oligodendrocytów i immunopatologicznych dowodów na aktywację dopełniacza. Dwa wzory (I i II) wykazały bliskie podobieństwo odpowiednio do mediowanego komórkami T lub komórek T i zależnego od przeciwciał autoimmunologicznego zapalenia mózgu i rdzenia wywołanego przez przeciwciało .. Inne wzory (III i IV) silnie sugerowały dystrofię naczyniową lub pierwotną dystrofię oligodendrocytów, przypominającą raczej demielinizację wywołaną przez wirusy lub toksyny niż autoimmunizację (25)
[podobne: powiększone serce przyczyny, konwerter jednostek długości, wypadek przy pracy dokumenty ]
[patrz też: badanie kału na pasożyty, lekarz medycyny pracy wrocław, olej z siemienia lnianego ]
