Celem niniejszego badania była ocena reaktywności skóry łuszczycowej na miejscowo stosowane bakteryjne SAGs i określenie mechanizmów, dzięki którym wywołują zapalenie skóry in vivo w łuszczycy. Metody Pacjenci. Do badania włączono 57 pacjentów. Dwudziestu sześciu pacjentów z łuszczycą typu I (15) (przedział wiekowy, 23. 52 lata, średnia, 35 lat); 6 pacjentów z atopowym zapaleniem skóry (przedział wiekowy, 21-28 lat, średnia, 25 lat), zdiagnozowanych zgodnie z kryteriami Hanifina i Rajki (16); w badaniu wzięło udział także 5 pacjentów z liszajem płaskonabłonkowym potwierdzonym biopsją (zakres wieku, 24-56 lat, średnia, 43 lata). Dwadzieścia jeden osób (przedział wiekowy, 22. 52 lata, średnio 32 lata) bez wywiadu osobistego lub rodzinnego z chorobami skóry lub alergią oddechową zostało włączonych do badania, aby służyć jako normalna kontrola. Pacjenci powstrzymywali się od stosowania leków do stosowania miejscowego na ramieniu poddawanym testowaniu płatków oraz od stosowania doustnych leków przeciwhistaminowych przez co najmniej 2 tygodnie przed testowaniem łatki. Żaden z pacjentów nie był leczony ogólnoustrojowo lekami immunosupresyjnymi, w tym kortykosteroidami lub cyklosporyną. Protokoły z udziałem ludzi zostały zatwierdzone przez instytucjonalne rady recenzentów zarówno University of Colorado Health Sciences Center, jak i Indiana University School of Medicine. Uzyskano świadomą zgodę wszystkich uczestników przed wykonaniem wszystkich badań. Protokół testowy. Gwałtowne toksyny gronkowcowe i streptokokowe zostały oczyszczone przez Patricka M. Schlievert a, jak opisano wcześniej (17). W wybranych eksperymentach stosowano również mutacyjne białko toksyczne-1 (TSST-1), G31S / S32P wytwarzane przez ukierunkowaną mutagenezę. G31S / S32P wykazano wcześniej, że nie ma wiązania HLA-DR (18, 19). Ogółem umieszczono 20 | jl roztworu | ig / ml wysoce oczyszczonego TSST-1, enterotoksyny gronkowcowej B (SEB), pirotoksycznych egzotoksyn A i C streptokoków (SPEA, SPEC) lub G31S / S32P w PBS lub samego PBS. w komorach Finn o średnicy 8 mm (Epitest Ltd., Oy, Finlandia) i nakłada się na niezwiązaną skórę na przedramieniu. W większości eksperymentów przed naklejeniem plastrów stosowano taśmę pozbawioną skóry o wymiarach 2 x 12 cm, 100 razy z taśmą celofanową (3M Inc., Minneapolis, Minnesota, USA). Dwadzieścia mikrolitrów 1% (objętościowo) laurylosiarczanu sodu (Sigma Chemical Co., St. Louis, Missouri, USA) zastosowano jako kontrolę drażniącą. Po 48 godzinach testy płatkowe zostały usunięte i ocenione klinicznie. Do oceny reakcji zastosowano następujący kliniczny system pomiarowy: 0 = brak reakcji; = nie występowalny rumień plamki; 2 = wyczuwalny rumień; i 3 = wyczuwalny rumień wystający poza komorę testową. Po ocenie klinicznej pobrano 4-mm wycinane biopsje z miejsc reakcji, z częścią utrwaloną w buforowanej formalinie, rutynowo przetwarzano na skrawki zatopione w 4 mg parafinie i barwiono hematoksyliną / eozyną. Druga połowa została zamrożona w OCT dla badań immunohistochemicznych. Ocena ilościowa infiltracji komórek zapalnych skóry. W celu ilościowego oznaczenia jednojądrzastych komórek zapalnych w skórze właściwej próbek biopsyjnych, zastosowano szkiełko do liczenia okularów (Olympus Optical Co. Tokio, Japonia) o wartości x 200, co dało powierzchnię 0,25 mm2. Kratkę umieszczono po lewej stronie tkanki, a górna część kraty dotykała połączenia skórno-naskórkowego. Wszystkie jednojądrzaste komórki w siatce zostały policzone. Trzy sąsiednie kwadraty 0,25 mm2 zliczono bocznie do pierwszego, aby zbadać całkowitą powierzchnię 1,0 mm2 obejmującą brodawkę i część skóry siatkowej. Podobnie, siatkę umieszczono po prawej stronie tkanki i policzono 3 kolejne sekcje. Zliczenia uśredniono, a następnie pomnożono przez 4, aby uzyskać liczbę jednojądrzastych komórek na milimetr kwadratowy. Zduplikowane szkiełka z każdej biopsji zliczono i uśredniono. Wszystkie liczby komórek zostały wykonane przez jednego z autorów (ER Farmer) w warunkach zaślepienia. Badania hybrydyzacji in situ. W tych doświadczeniach próbki z biopsji skóry utrwalano bezpośrednio w świeżo przygotowanym 4% roztworze paraformaldehydu / PBS przez 2 godziny, płukano w 15% roztworze sacharozy / PBS 3 razy, w roztworze OCT (Tissue-Tek; Miles Inc., Elkhart, Indiana, USA) i szybko zamrażano w izopentanie chłodzonym w ciekłym azocie. Odcinki kriostatu o grubości 5 .m pocięto na szkiełka powlekane 0,1% poli-L-lizyną, suszono na powietrzu przez noc w 37 ° C i przechowywano w temperaturze <80 ° C aż do użycia. Badania hybrydyzacji in situ dla IL-4, IFN-a i TNF-a mRNA przeprowadzono w sposób opisany uprzednio przy użyciu sond cRNA znakowanych digoksygeniną (20, 21). Przeprowadzono również następujące eksperymenty kontrolne: (a) pominięcie sondy w protokole hybrydyzacji in situ i użycie sensownego znakowanego rybosondy; (b) wstępne traktowanie szkieletów RNazą A przed hybrydyzacją in situ; (c) zastosowanie niezwiązanej antysensownej sondy RNA znakowanej digoksygeniną (ludzki przedsionkowy polipeptyd natriuretyczny); i (d) pominięcie koniugatu digoksygenina-fosfataza alkaliczna. Badania immunohistochemiczne [podobne: ziaja krem liście manuka, astra wrocław godziny otwarcia, konwerter jednostek długości ] [patrz też: anielskie smaki, fundacja dantis, szybkowar czas gotowania ]
